Ivar van der Zwan wint 1e prijs Archiprix 2015

Via smartphones en internet zijn tegenwoordig ook de verborgen plekken in de stad te vinden. Verdwalen is niet meer mogelijk. Zal deze virtuele omgeving ook invloed krijgen op de gebouwde omgeving? Op een smartphone kunnen we immers ook achter de façades van de stad kijken waardoor bedrijven en winkels op driehoog-achter ineens vindbaar zijn. Winkels en cafés zijn daardoor niet meer per se gebonden aan in het oog springende locaties. Met mijn afstudeerproject onderzoek ik of het mogelijk is dat deze functies op plekken terecht kunnen komen die nu verborgen liggen, zoals de vele stegen die Amsterdam rijk is.
De achterkant van het blok ten zuidoosten van het paleis op de Dam wordt ontsloten door twee stegen, de steeg Keizerrijk en de voormalige Kaatsbaansteeg, die in ere wordt hersteld. Ruimtelijk is het ontwerp opgebouwd uit een serie van vijftien gemetselde schijven, alle in dezelfde lengterichting als de twee stegen. Lopend door het project beweeg je je telkens in de lengterichting van de stegen, of er dwars doorheen. De openingen in de schijven vormen samen de ruimte voor een publieke route. Die leidt bewoners en bezoekers langs twee publieke daktuinen en een aantal vides en komt uit op een publiek dakterras. Tussen de schijven bevinden zich ook een aantal woon-winkeltypologieën. De woningen zijn zo ontworpen dat je als bewoner ook binnen ervaart dat je door de verschillende schijven heen beweegt. De trappen lopen telkens langs de gemetselde schijven, als in een soort steeg in huis. Of door de schijven heen waarbij het metselwerk deel uit maakt van de trap. Je stapt telkens in de wand, en pas daarna gaat de trap verder.